نانولوله‌های کربنی یا کربن نانو تیوب‌ها (CNT) استوانه‌هایی از یک یا چند لایه گرافنی با انتهای باز یا بسته هستند که به آنها تک‌دیواره (SWNT) یا چند‌دیواره (MWNT) اطلاق می‌شود. اتم‌های کربن در این ساختارهای تمام کربنی در همه جای ساختار به جز انتهای لوله در یک شبکه 6 ضلعی به هم متصل شده‌اند.
روش‌های مختلفی برای سنتز این مواد بکار گرفته شده است که به دو نوع فیزیکی و شیمیایی تقسیم می‌شوند. در حال حاضر سه تکنیک اصلی برای سنتز انواع نانو لوله‌های کربنی بکار می‌رود: تخلیه قوس الکتریکی (فیزیکی)، تبخیر لیزری (فیزیکی) و رسوب از فاز بخار (شیمیایی). کشف نانو لوله‌ها در سال 1991 موجب شده است فعالیت‌های تحقیقاتی گسترده‌ای در علوم به بحث نانوساختارهای کربنی و کاربردهای آنها اختصاص یابد. خواص منحصر بفرد این مواد به عنوان فرم جدیدی از مواد کربنی، شامل استحکام، سختی، چسبندگی، پایداری شیمیایی، هدایت حرارتی و از همه جذابتر هدایت الکتریکی، کاربردهای زیادی در نانوالکترونیک، ذخیره سوخت، ساخت مواد کامپوزیتی کم وزن، سلول‌های سوختی، نشر دهنده‌های الکترونیکی، حسگرهای شیمیایی و بیولوژیکی، میکروسکوپ و … فراهم آورده است.
جذابیت تجاری نانولوله‌های کربنی در ظرفیت تولید آنها منعکس می‌شود، که اخیراً از مرز چندین هزار تن در سال عبور کرده است. پودر حجیم نانولوله در محصولات تجاری گوناگونی، از باتری‌های قابل شارژ و قطعات خودرو و اجناس ورزشی گرفته تا بدنه قایق‌ها و فیلترها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
عملیات عامل دار کردن باعث بهبود بسیاری از خواص این ماده می‌شود. از جمله مهترین نوع بهبود با استفاده از عامل دار کردن کربن نانوتیوب‌ها، افزایش چشمگیر خواص الکترونیکی و افزایش رسانایی الکترونی این ماده است که در موارد کاتالیستی بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
کربن نانو تیوب عامل دار شده با N, S, P, B، حالتی از کربن نانوتیوب است که در ساختار آن به جای برخی از اتم‌های کربن اتم‌های نیتروژن (N)، فسفر (P)، سولفور (S) و بور (B) جایگذاری (عامل دار) شده‌اند.
قیمت: ارتباط با ما
